Τελικά φαίνεται ότι στο ποδόσφαιρο υπάρχουν κανόνες, οι οποίοι βρίσκονται σε πλήρη ισχύ χωρίς να αναφέρονται σε κάποιο βιβλίο κανονισμών. Το να απουσιάσει για παράδειγμα η μισή ομάδα της Χετάφε ή της Λεβάντε, δεν θα απασχολήσει τις ισπανικές εφημερίδες και γενικά τα μέσα ενημέρωσης περισσότερο από ένα δίστηλο σε μια σελίδα μεταξύ των πολλών.
Αν όμως αλλάξει κόμμωση ο Μπέκαμ ή ο Ραούλ της Ρεάλ, μπορεί να το δούμε ακόμη και πρωτοσέλιδο. Εδώ μιλάει ο νόμος της αγοράς. Το τι πουλάει περισσότερο υποδουλώνει με αποικιοκρατικούς όρους την ενημέρωση. Είδηση δεν είναι τα νικηφόρα σερί που πραγματοποίησαν Σεβίλλη, Βιγιαρεάλ ή Ατλέτικο Μαδρίτης, όσο η βαθμολογική διαφορά μεταξύ Μπαρτσελόνα και Ρεάλ. Η εικόνα αυτή μας είναι οικεία. Η Μεσόγειος θάλασσα βρέχει και τις Ισπανικές ακτές. Λογικό είναι να υπάρχουν πολλά κοινά σημεία στη νοοτροπία των λαών. Όπως επίσης κοινή είναι η οικονομική κρίση που παρατηρείται στα δύο πρωταθλήματα.
Η τεράστια διαφορά μας φαίνεται ωστόσο στις μεθόδους που χρησιμοποιούνται για να αντιμετωπιστεί η κρίση αυτή. Στη Β' Ισπανίας παίζει από πέρυσι η Θέλτα, που χρόνια αποτελούσε ομάδα κορμού της primera division κι είχε διακρίσεις στην Ευρώπη. Στην ίδια κατηγορία μετέχει η Αλαβές, που την περίοδο 2000-01 έπαιξε τελικό Ουέφα!
Οι συγκεκριμένες εικόνες είναι άγνωστες στον ελληνικό χώρο, που στον τομέα αυτό έχει μια παγιωμένη πραγματικότητα.
Μπορεί να είσαι ομάδα έκπληξη της περιόδου αλλά ως την πέμπτη θέση. Θεωρείται αδιανόητο ένας Πανιώνιος, μία Χαλκηδόνα, ένα Αιγάλεω, ακόμη κι ένας Ηρακλής, να ονειρεύεται champions league. Εδώ ο ΠΑΟΚ, ο μόνιμος τέταρτος με οποιονδήποτε προπονητή ή έμψυχο δυναμικό, ίδρωσε στις πρόβες αλλά "σεντόνι" στη Τούμπα δεν κούνησε. Το κακό είναι πως κάτι ανάλογο συμβαίνει και στην ουρά, όπου παραδοσιακά υπήρχε χώρος για ορισμένες ανακατατάξεις.
Mία νεοφώτιστη ομάδα στην Α' Εθνική κυρίως λόγω ενθουσιασμού, διατηρούσε ένα ελαφρύ προβάδισμα έναντι των άλλων που από την πρώτη αγωνιστική δίνουν αγώνα επιβίωσης.
Φέτος η παραμονή αποτελεί υπόθεση προτεραιότητας. Το στρατιωτικό δόγμα "ο παλιός είναι αλλιώς" άκουσαν Κέρκυρα κι Εργοτέλης, με αποτέλεσμα να επιστρέφουν άρον-άρον από κει που ήρθαν! Σε καλύτερη μοίρα αλλά με το πρόβλημα προ των πυλών ο τρίτος της παρέας. Ο Απόλλων Καλαμαριάς που για να σωθεί πρέπει να πέσει ο Άρης. Δύσκολα έως σκούρα τα πράγματα για τους Πόντιους. Και να σκεφτεί κανείς ότι η περυσινή επιτυχία ανόδου ήταν σκοπός ζωής, προσπάθεια ετών και σε καμία περίπτωση συγκυρία. Είναι πράγματι εντυπωσιακό το γεγονός ότι επέρχεται απίθανη χαλάρωση αμέσως μετά την επιτυχία.
Την ώρα που πρέπει να αναπτυχθούν μηχανισμοί τουλάχιστον διατήρησης των κεκτημένων. Σε αντίθεση με τι ομάδες της περιφέρειας, πιο αποτελεσματικές εμφανίζονται οι νεοφώτιστες του λεκανοπεδίου. Κάτι παραπάνω ξέρουν…