Το λιμάνι του Φαλήρου, δηλαδή το λιμάνι απ' όπου ο Θησέας ξεκίνησε το ταξίδι του στην Κρήτη για να σκοτώσει τον Μινώταυρο, ανακάλυψαν οι αρχαιολόγοι κάτω από τόνους μπάζων, στο Παλαιό Φάληρο.
Πρόκειται για μία από τις σημαντικότερες ανακαλύψεις των τελευταίων ετών, καθώς -σύμφωνα με τα Νέα- έρχονται στην επιφάνεια πληροφορίες για την καθημερινότητα επιβατών, ναυτικών και εμπόρων, που κινούνταν στο κεντρικό λιμάνι της Αθήνας έως τους Περσικούς Πολέμους.
Oι εκπλήξεις για τους αρχαιολόγους είχαν αρχίσει πολύ πριν φτάσουν στα ευρήματα της μυκηναϊκής εποχής. Περίπου 350 μ. από τη σημερινή ακτή, πολυτελή αγγεία με παραστάσεις -χαρακτηριστικά δείγματα της περιζήτητης στις αρχαίες αγορές αθηναϊκής κεραμικής- αλλά και απλά καθημερινά του 6ου και του 5ου αιώνα π.Χ. ήταν τα πρώτα ίχνη που κίνησαν το ενδιαφέρον τους στο οικόπεδο της Ριζαρείου Σχολής, όπου προβλέπεται ανέγερση κτιρίου.
Παράλληλα, τα κομμάτια από σπασμένες κύλικες με ψηλό πόδι της μυκηναϊκής εποχής και οι πρόχειρες κατασκευές από πέτρες, ήταν αρκετά για να πείσουν τους αρχαιολόγους πως βρίσκονταν μπροστά στο επίπεδο της ακτής που χρησιμοποιούνταν στα μυκηναϊκά χρόνια.
Την εποχή δηλαδή που εικάζεται πως έζησαν μυθικοί ήρωες όπως ο Θησέας, ο οποίος κατά τον Παυσανία έφυγε από το λιμάνι του Φαλήρου για να σκοτώσει τον Μινώταυρο στην Κρήτη, ο Φάληρος, που ξεκίνησε από το συγκεκριμένο λιμάνι για να βοηθήσει τον Ιάσονα να φέρει από την Κολχίδα το Χρυσόμαλλον Δέρας, και ο Μενεσθέας, ο οποίος με πενήντα πλοία απέπλευσε για ενωθεί με τις δυνάμεις των Αχαιών εναντίον των Τρώων.
«Πρόκειται για ένα λιμάνι που συνδέεται με δύο μύθους -του Θησέα και της αργοναυτικής εκστρατείας- και ένα γεγονός, τον Τρωικό Πόλεμο» λέει στα Νέα η αρχαιολόγος της ΚΣΤ' Εφορείας Προϊστορικών και Κλασικών Αρχαιοτήτων, Κωνσταντίνα Καζά.
«Μπορεί να μην είχαμε σημαντικά ευρήματα, αλλά είναι σημαντικό ότι πλησιάζουμε την καθημερινή ζωή του ανθρώπου της αρχαιότητας, καθώς μέχρι σήμερα γνωρίζαμε ελάχιστα για τον φαληρικό λιμένα» προσθέτει.
Το λιμάνι του Φαλήρου φαίνεται πως ήταν σε διαρκή χρήση για τουλάχιστον επτά αιώνες, όπως επιβεβαιώνει ο μεγάλος αριθμός αγγείων της «ομάδας Φαλήρου», όπως ονομάζονται τα συγκεκριμένα αγγεία, τα οποία χρονολογούνται στις αρχές 7ου αιώνα π.Χ. και βρέθηκαν ανάμεσα στο στρώμα της μυκηναϊκής και της πρώιμης κλασικής εποχής.