<P>Η Αγία και Μεγάλη Εβδομάδα αρχίζει από το απόγευμα της Κυριακής των Βαΐων όταν αποδίδεται η εορτή των Βαΐων με την ακολουθία του Νυμφίου.</P> <P>Πριν την έναρξη της Μεγάλης Εβδομάδος προηγείται ένα διήμερο με ένα τόνο διαφορετικό, τόνο πανηγυρικό. Είναι το διήμερο που γιορτάζεται η Ανάσταση του Λαζάρου, προμήνυμα της Αναστάσεως του Χριστού και η θριαμβευτική είσοδος του Χριστού στα Ιεροσόλυμα. Δυο γεγονότα ενδεικτικά της διακονίας και της αγάπης του Χριστού προς τον άνθρωπο.</P> <P>Κατά τις τρεις πρώτες μέρες της Μ. Εβδομάδας τελείται τους ναούς η ακολουθία του Νυμφίου. Σ' αυτές τις μέρες παρουσιάζονται θέματα που τοποθετούνται κοντά στο τέλος της επίγειας δράσης του Ιησού. Πρόκειται για σειρά γεγονότων που επικεντρώνονται στη Θεότητα του Ιησού στη Βασιλεία του Θεού και την κατακεραύνωση της υποκρισίας των θρησκευτικών αρχόντων από τον Ιησού. </P> <P>Την Μ. Δευτέρα μνημονεύουμε τον Ιωσήφ τον Πάγκαλο και το γεγονός της συκιάς η οποία ξεράθηκε μετά την κατάρα που δέχθηκε από τον Κύριο. Όσον αφορά το πρώτο γεγονός μπορούμε να πούμε ότι ο Θεός προνοεί και δεν αφήνει αβοήθητο τον αθώο, ταπεινό, αγνό και δίκαιο δούλο του. Όσον αφορά την συκιά μπορούμε να πούμε ότι μαζί με το γεγονός του εξαγνισμού του ναού αποτελούν δείγματα Θείας εξουσίας και δυνάμεως του Ιησού</P> <P>Την Μ. Τρίτη μνημονεύονται δύο παραβολές σχετικές με την Δευτέρα Παρουσία. Η πρώτη είναι αυτή των δέκα παρθένων ενώ η άλλη των ταλάντων. Και οι δύο δηλώνουν ότι η Δευτέρα παρουσία θα γίνει, το πότε δεν το ξέρει κανείς εκτός από τον Πατέρα, αυτό που πρέπει όμως να έχουμε όλοι είναι η εγρήγορση ώστε να μη μας βρει η μέρα εκείνη ανέτοιμους όπως ο Κύριος τις μωρές παρθένες.</P> <P>Την Μ. Τετάρτη η εκκλησία προβάλει δυο μορφές. Μία αμαρτωλή γυναίκα που μετανοεί και χρίει με μύρα το Χριστό και έρχεται κοντά του και έναν μαθητή ο οποίος ετοιμάζεται να τον προδώσει αποκόπτοντας ταυτόχρονα τον εαυτό του από τον Κύριο. Και οι δύο ήταν ελεύθεροι και έπραξαν ο καθένας αυτό που ήθελε. Το αποτέλεσμα της ελευθερίας όμως είναι διαφορετικό για τον καθένα: η μία σώζεται ο άλλος οδηγείται στην απώλεια.</P> <P>Την Αγία και Μεγάλη Πέμπτη η εκκλησία θυμάται τα γεγονότα που διαδραματίστηκαν στο υπερώο και τον κήπο της Γεθσημανή κι' αυτά είναι ο ιερός νιπτήρας, ο μυστικός δείπνος, η προσευχή και η προδοσία. Ιερός νιπτήρας δείγμα αγάπης και θυσία του Θεού ο οποίος ουκ ήλθεν διακονηθήναι αλλά διακονήσαι. Το απέδειξε πολλές φορές στην επίγεια παρουσία του το αποδεικνύει και λίγο πριν το τέλος.</P> <P>Μυστικός δείπνος - η παράδοση των φρικτών και αχράντων μυστηρίων που έμειναν σε εμάς ώστε να μπορούμε να συντηρούμαστε με αυτά μέσα στην εκκλησία. Η προσευχή. Ο Κύριος έχοντας και την ανθρώπινη φύση πάνω του αισθάνεται την ανάγκη να συνομιλήσει με το Θεό Πατέρα και να τον παρακαλέσει να γλιτώσει από αυτό που σε λίγο αρχίζει. Πλην όμως ουχ ως εγώ θέλω αλλ' ως συ. Τέλος η προδοσία. Προδοσία με ένα φίλημα, δείγμα αγάπης και φιλίας. Τι υποκρισία;</P> <P>Την Μ. Παρασκευή η εκκλησία θυμάται τα φρικτά πάθη τον Σταυρό και τον θάνατον του Κυρίου. Όλα οδυνηρά αλλά αναπόφευκτα για την σωτηρία του ανθρωπίνου γένους.</P> <P>Το Μ. Σάββατο εορτάζεται η θεόσωμος ταφή και η εις Άδου Κάθοδος. Είναι η ημέρα κατά την οποία ο Κύριος βρίσκεται ανάμεσα στους νεκρούς, και κάνει τον Άγιο Επιφάνιο Κύπρου να αναρωτιέται πώς ο Κύριος βρίσκεται ανάμεσα στους δούλους, πώς ο Θεός ανάμεσα στους νεκρούς. Όμως ο Κύριος βρίσκεται εκεί για να κηρύξει και να σώσει. Σώθηκαν όλοι; Όχι μα όσοι πίστεψαν συμπληρώνει ο Άγιος.</P> <P>Τέλος την Αγία και Μεγάλη Κυριακή του Πάσχα η εκκλησία τιμά και πανηγυρίζει την νίκη της ζωής απέναντι στο θάνατο, την Ανάσταση του Κυρίου. Η ζωή - ο Χριστός δεν μπορούσε να μείνει στον Τάφο, σπάει τα δεσμά του θανάτου και χαρίζει ζωή στον ανθρώπινο γένος.</P>
 "Πρωτοσέλιδο 02.03.2005")
